In de traditionele wetenschap wordt geluid bestudeerd vanuit het drukgolf-principe. De kennis en het inzicht welke op deze wijze worden opgedaan, dekken bij lange na niet de lading en de betekenis welke geluid in de loop van de geschiedenis bewezen heeft te hebben. Het is inmiddels duidelijk geworden dat er in geluid meer meespeelt dan wat er tot op heden vanuit wetenschap verklaard is.

De wezenlijke informatie in geluid zit opgeslagen in een resonantie-structuur en niet in een drukgolf. De hoeveelheid energie in geluid (drukopbouw) is daarom niet recht-evenredig met de hoeveelheid informatie welke word overgedragen.

De drukgolf vertegenwoordigd de lineaire processen terwijl het resonantie patroon voor de niet lineaire processen verantwoordelijk is. Dit niet lineaire natuurverschijnsel komt als secundair verschijnsel pas goed op gang wanneer binnen de harmonische structuur aan complexe voorwaarden wordt voldaan. Op dat moment gedraagt dit resonerende geheel zich als het ware als een soort magnetisch veld dat zelfcorrigerende eigenschappen krijgt. Dit veld is in staat om zonder kleuring of interferentie diep in materie door te dringen en vervolgens de informatie foutloos in de materie te ``programmeren`` of over te dragen.

In levende organismen wordt op deze manier het vegetatieve zenuwstelsel gestimuleerd. Dit systeem werkt buiten de zenuwbanen om en is 24 keer zo snel als de overdracht door zenuwcellen. Vooral complexe informatie stucturen en verbanden komen binnen dit systeem tot stand.

Met de techniek van het NVG-ProCéDé is het mogelijk om vooral ook de resonantie patronen in geluid vast te leggen en over te dragen. Het geluid van het NVG-ProCéDé krijgt hierdoor meer de eigenschappen van geluid in natuurlijke omstandigheden, en stimuleert zodoende in grote mate alle creatieve processen.